Kennismaking

Iedereen weet dat hij/zij op een dag komt te overlijden, maar in onze westerse wereld wordt daar niet snel over gesproken.

Het is vaak lastig een luisterend oor te vinden. Zeker voor degene die terminaal ziek is, is het gesprek aangaan met dierbaren soms nog moeilijker omdat men niet kan omgaan met het zien van het verdriet en de pijn van anderen. Ze willen vaak hun dierbare niet belasten, terwijl zij toch bepaalde wensen hebben en dingen willen bespreken.

De rol van een stervensbegeleider begint bij het luisteren, volledig open staan voor de ander en de cliënt respecteren en accepteren in zijn of haar hoedanigheid. Goed luisteren naar alles wat nog gezegd moet worden en hetgeen door de stervende en zijn/haar naasten nog “afgewerkt” of “verwerkt” moet worden.

Het is daarom belangrijk dat een stervende zichzelf kan zijn en zich comfortabel voelt bij degene, waar hij/zij (een) gesprek(ken) mee aangaat.

In een kennismakingsgesprek kan worden aangegeven welke periode men in gedachten heeft, het aantal gesprekken en met welke regelmaat, evaluatiemoment(en), waar de gesprekken plaatsvinden en of iemand bijvoorbeeld ambulant is of andere specifieke wensen heeft.